Terugval.Hoe komt dat en wat kan ik doen..
Het gaat over een terugval. Ik wil op deze manier anderen waarschuwen dat men goed op zichzelf moet letten om dit te voorkomen. Over je grenzen heen gaan. Wees voorzichtig.
Dit zijn mijn ervaringen.
Opeens merk ik dat ik meer last heb gekregen van duizeligheid en een raar gevoel in mijn hoofd. Een druk in mijn hoofd. Het voelde aan als of er beweging in mijn hoofd is maar ik zit stil.
Een carrousel voor mijn hersenen. Plotseling waren gevoelens in mijn hoofd die mij overheersten en niet meer weggingen. Het was er constant aanwezig. Ik kon niets meer verdragen en niet goed meer functioneren.
De geluiden om mij heen zijn anders. Het felle licht stoort mij aan mijn ogen. Ogen dicht en ze draaien nog steeds. Een lift gevoel. Evenwichtsstoornis of ik nu zit of sta. Een verkrampt gevoel vanuit mijn nek en schouders.
Ik liep als een dronken persoon met mijn armen vooruit om mij op te kunnen vangen voor het geval ik zou vallen. Dat gevoel van voorovervallen was constant aanwezig.
Het werd iedere dag erger. Vroeg mij nog steeds af wat is dit?
Ik werd er misselijk van en onzeker. De druk werd erger pijn in mijn hoofd ook ik merk het is steeds op de delfde plaats.
Het maakte mij bang omdat het bleef aanhouden. Heb ik een terugval? Komt een nieuwe herseninfarct mij overvallen? Wordt ik morgen nog wel wakker?
Ik begon mij af te vragen waar komt dit vandaan?
Hoe kom ik hier in godsnaam weer vanaf? Of is het blijvend? Terug denkend aan, wat deed ik in die tijd,wat ik anders niet deed?
Omdat ik zo intensief bezig was, had ik niet in de gaten gehad dat ik mijn hersenen OVERBELASTE. Het sloop als een dief in de nacht bij mij binnen. Tja, die laptop en die flitsende bewegende beelden voor mijn ogen.
Ik was langetijd erg geconsenteerd op het scherm bezig.
Toen deze links belegt was en erin vertrouwde dat dit het juiste antwoord was. Heb ik meteen de rem aan getrokken en mijzelf een halt toegeroepen. Stop!!
Met pijn en moeite sleepte ik mij deze dagen en weken strompelend door. Als ik naar bed ging was ik toch wel bang hoe sta ik morgen vroeg op. Sta ik wel op? Wat naar.
Er waren momenten dat ik niet meer goed kon zien. Dat ik mij niet kon concentreren op wat er om mij heen gebeurde. Of een gesprek volgen.
Ik moest telkens vragen, wat zei je als laatste? Tot vervelens toe. Als ik mijn hoofd knikt of te snel bewoog tolde mijn hele hoofd.
Dat was dan ook te zien aan mijn gezichtsuitdrukking. Ik merkt dat ik morgens na een goede nachtrust alles rustiger was in mijn hoofd.
Maar rond 11 uur was weer alles aanwezig en dat bleef de hele dag hangen. Mijn grootste angst was, blijf dit zo. Mijn hersenen hadden kermis. En mijn lichaam was vol gevoelens in een achtbaan.
Het geruis in mijn hoofd gaf mij geen rust. De negatieve gedachten probeerde mij steeds te overmeesteren. Dat wilde ik zeker niet laten gebeuren. Maar wat moest ik doen?
Ik kan jullie vertellen wat ik in deze angstige verwarde dagen wel en niet gedaan heb voor mijzelf.
Overdag rusten was voor mij niet slapen maar stilte in huis en rustig stil zitten. De pc zo veel mogelijk uitlaten.
Dat felle licht van mijn laptop-scherm was niet goed voor mijn ogen. Ik heb het wel al gedempt.
De lichten in mijn huis ook gedempt.
De tv. Zoveel mogelijk uit. Als ik wel keek dan lette ik op waar ik naar keek. Geen reclame want dat is geflikker voor mijn ogen. Geen drukke films bekijken dat is te veel bewegende beelden. Ik wilde liever geen bezoek, het is mij allemaal te druk om mij heen.
Eigenlijk zat ik maar wat in de kamer in een stoel. Kijken hoe ik deze dag door kom.
Zo,n gevoel beschreef ik aan mijn man en mijn zoon, alsof je met een kom water loopt en het water beweegt heen en weer net als in de kom maar dan in je hoofd.
Terwijl jij met evenwicht je hoofd probeert recht te houden. Maar
juist dat lukt je niet. Ik moet de hele tijd mijn hoofd zo stil als mogelijk houden.
Elke beweging is te veel en geeft stress.
Mijn haren heb ik normaal met speltjes omhoog op mijn hoofd opgestoken. Dat kon ik nu niet meer verdragen dus droeg ik mijn haren los.
Geen geluiden om mij heen gewoon stilt wilde ik. Dat was eigenlijk het enige dat ik kon verdragen.
Door het vervelende wegende gevoelens in mijn hoofd wist ik dat ik zoveel als mogelijk mijn oefeningen moest doen om mij op mijn voeten te concentreren.
Weg met mijn gedachten uit mijn hoofd. Dat maakte mij alleen maar verward maakte. Dus zoveel als mogelijk uit mijn hoofd afleiden, en gericht naar mijn voeten zijn.
Morgens en avonds in bed dacht ik liever aan mooie kleuren en mooie bloemen. Ik stelde mij voor dat die bloemen in mijn lichaam zaten en mij vulde met prachtige kleuren. Dat zijn positieve gedachten.
Die had ik liever in mijn hoofd dan de ongecontroleerde negatieve gedachten die door mijn hoofd denderde. Die bloemen en kleuren die ik mij voorstelde die vervang ik voor de negatieve gedachten.
Ik sprak in gedachten mijn positieve zinnentje 10 keer meerdere malen per dag.
“Iedere dag gaat het met mij in alle opzichten steeds beter en beter en beter” Mijn hersenen moet ik vullen met positieve gedachten in plaats van te luisteren naar welke negatieve gedachten mijn aandacht gaat.
Daar wordt ik niet beter van.
Na enkele dagen van echt ermee bezig zijn, merkte ik dat het niet erger was geworden en dat mij de stilte om mij heen mij goed deed. Ik merkte dat heel langzaam verandering was maar echt heel langzaam.
Dagen gingen voorbij en heel langzaam veranderde bij mij mijn gevoelens. Ik wist ik ben op de juiste weg. De veranderingen zijn wel langzaam maar goed.
Mijn angst dat dit mijn leven lang zou blijven kwam met de dag op de achtergrond.
Dus ik bleef doorgaan met wat ik deed. Zo graag wilde ik weer achter mijn laptop maar ik dwing mij het voor mijn eigen gezondheid niet te doen. Zelf nu ik dit schrijf in weken tijd doe ik dit heel langzaam en vaker stoppen want hier en daar komen de symptomen weer om de hoek kijken als ik er teveel mee bezig ben.
Na 4 maanden ging het steeds beter en beter met mij.
Het gaat nu goed met mij.
Een heel verhaal. Ik wil er zorg voor dragen dat ik mezelf nooit meer overbelast.
Want dat is iets dat ik zelf in de hand heb.
Mijn ervaring en mijn inzet om mijzelf te helpen heb ik hier op geschreven.
Is dit een nadenkertje welke schade je aan kan richten aan je hersenen je lichaam en geest als je geen rem hebt en maar blijft doorgaan en doorgaan.
Voor iemand die het herkend, wees dan gewaarschuwd.
Het gaat NU weer goed met mij.