Soms heb ik echt slechte dagen.
Ik heb beschreven hoe het bij mij voelt als ik een slechte dag heb.
Soms heb ik echt slechte dagen en dat komt met regelmaat voor.
Dan voel ik dat er iets is in mijn hoofd niet goed is. Het voelt anders een soort druk op mijn hoofd en voorhoofd het is net geen pijn. Mijn kracht in mijn lichaam is maar voor de helft. Niet zelden dat mij dingen uit mijn handen vallen. Ik kan niet goed meer nadenken en heb evenwichtsstoornis.
Overdag en in de nacht ben ik dan onrustig. Kan mij nergens op concentreren.
Als ik tv kijk kan ik er niet goed naar kijken als de beelden voor mijn ogen te snel heen en weer bewegen, van het kijken wordt ik duizelig. Ik moet mijzelf dan steeds weer bewust voelen dat ik stil zit en dus niet beweeg. Het voelt alsof mijn hoofd naar achteren valt.
Als ik mij te snel naar voren buk dan moet ik mij vast houden want ik voel dat ik val. Snel mijn hoofd van rechts naar links bewegen kan niet want dan val ik. Snel opstaan geeft hetzelfde gevoel. Mijn hoofd voelt zich zwaar aan.
Het voelt alsof mijn schedel wagenwijd open staat. Ik heb zelf onder vonden dat autorijden voor mij een slecht idee is. Geen eetlust en onzeker, onrustig, ongeduldig het is een raar gevoel die mij belet om normaal te functioneren. Ik kan niet op internet dingen snel uitzoeken, foto,s uitzoeken of snel scrollen.
Dan draaien mijn hersens overuren en voel ik alsof ik mee draai. De ondertiteling van een film op tv kan ik niet meer volgen ik krijg het niet meer gehaald de volledige regels te lezen.
Ik ben vaker dood moe. Ik voel dat mijn lichaam vaker gespannen staat. Het voelt verstijft aan. Mijn innerlijk leven is een achtbaan het gaat op en neer en snel en sneller.
Ik ben emotioneler en kan elk moment in huilen uitbarsten. Als mijn benen niet meer zo mee willen is het net of ik mijn rechterbeen voorruit gooi.
Ik kan alleen maar korte stapjes voorruit zetten. Als ik uit mijn stoel stap heb ik start problemen de eerste stappen loop ik voorover en krom.
Langzaam kom ik omhoog. Mijn tong is een seconde te laat dan struikel ik over mijn woorden. Het woord dat ik uitspreek zit in het laatste gedeelte een knik. Een kleine stop. Als je het niet weet valt het bijna niet op.
Maar het is er wel. Ik kom niet meer op namen en vergeet heel snel wat ik wilde doen of wilde zeggen. De hele dag en de dag erna ben ik sloom, futloos, en dingen vallen uit mijn handen of ik stoot iets om.
Zo,n slechte dag duurt een hele dag lang er blijft mij niets anders over dan wachten en mijn tijd zien door te komen met rusten en ontspannen en niet vergeten acceptatie.Na een goeie nachtrust kom ik weer langzaam bij en later voel ik mij weer beetje bij beetje normaal worden.
Als ik mij zo voel dan wil ik niet onder de mensen komen. Ik zonder mij af en lijd in stilte. En wacht geduldig tot het weer beter gaat.
Lieky van der Velden