Niet begrijpen is moeilijk te accepteren.
Ik ben er van overtuigd, als je iets niet begrijpt is het moeilijk te accepteren, als je niet kan accepteren is het net zo moeilijk voor je om hiermee om te gaan.
Het is wat het is en daar moet wij, jij/jullie het meedoen. Ik kijk altijd naar wat kan ik wel.Wat kan ik nog aan mijzelf verbeteren.Wat kan ik in deze situatie doen.Dat wil ik zo doen, om het voor mijzelf makkelijker te maken, maar dat doe ik ook voor mijn man en mijn gezin. Tenslotte moeten hun het met mij doen. Het is aanpassen, nemen en geven.
Belangrijk is dat jijzelf heel goed weet/begrijpt dat je zelf veel kan doen om veranderingen in je leven te brengen en ook veel kan doorgeven/uitleggen aan je naasten. Ook hun willen inzicht en begrip om beter met jou om te gaan. Belangrijk vind ik praat met ze op een liefdevollen, volwassen manier.Met dwingen krijg je alleen meer strijd dat leid je niet naar begrip. Dat doen meestal die mensen die in een slachtofferrol zitten en zichzelf niet eens willen/kunnen begrijpen.
De vraag was, “Komt mijn eigen IK nog ooit terug?”Waarschijnlijk niet, maar het kan WEL anders.Kijk naar wat je nu kan en wat je hebt.Wat je wilt behouden.Wil je het samen beter hebben, zorg dat jij dat de ander kan begrijpen wat er met je is.Zoek naar, hoe je veranderingen in je/jullie leven kan brengen.
Begrijp dat jij wel de ziekte hebt, maar je BENT niet DE ziekte.
Lieky van der Velden.