Mijn hersenen zijn beschadigd.
Hoewel het aan de buitenkant lijkt of alles weer goed en beter gaat, blijkt het achter de voordeur toch wel anders te zijn.
Met N.A.H. (niet aangeboren hersenletsel) is bij sommige niets te zien.
Maar niet zien, betekend niet, alles is in orde.
Wil je het bericht liever luisteren in plaats van lezen? Ik heb het ook in gesproken. Je kunt het luisteren via deze link.
Mijn hersenen zijn beschadigd en het werkt niet meer zo goed als vroeger.
De eenkeer heb ik goeie dagen en de andere dag slechte dagen. Dat hoort er een beetje bij. Niet iedereen krijgt te zien, dat hersenletsel 2 kanten heeft.
Ik wil natuurlijk liever laten zien hoe goed het inmiddels met mij gaat. Dat laat eerder sterkte zien. Als het niet goed gaat, baal ik zelf ervan en ben ik zelf teleurgesteld.
Maar dat kan lijken als zwakte, niet willen niet doorzetten, niet je er overheen willen zetten. Je wil niet gezien worden als een zwak persoon, daarom is het zo dat je doet alsof alles in orde is. Maar thuis als ik alleen bent loop ik tegen de werkelijkheid aan. Maar ik wil zo graag weer mee doen met anderen.
Dat zal je vast wel herkennen.
Als iemand je dan op zo’n slechte dag te zien krijgt, dan is er geen begrip omdat ze het dan niet begrijpen. Gisteren was nog alles ok, en nu zeg je je kan het niet…….Dat heb je vast wel eens gehoord.
Daarom is het beter om te laten weten dat je goeie en slechte dagen hebt.
Zeg ze, “Verwacht niet van me dat ik nog precies zo ben als ik was, ook als je aan de buitenkant geen verschil ziet” Dat is geen zwakte maar duidelijkheid. Om misverstanden te voorkomen.
Vertel over jou ervaringen want jij bent diegene die het heeft moeten ondergaan.
.
Ik ben eigenlijk ook psychisch, emotioneel en energetisch beschadigd juist door mijn hersenletsel heb ik restverschijnselen die blijvend zijn.
Vermoeiend zijn is energie verlies, de rem op je lichaam en geest
de twijfels, angst en het vertrouwen in je eigen IK is weg.
Wie ben je nu?
Ik moet verder zoals ik NU bent. Kan niet meer terug zoals het was.
.
In het begin was ik bang om te gaan slapen, ik wist niet hoe ik morgen zou wakker worden. Word ik wel wakker?
Omdat het herseninfarct midden in de nacht in mijn slaap gebeurde.
Iedere keer als ik wel wakker word en het is niet erger geworden, dan moet ik mijn nieuwe versie opnieuw een kans geven om mij te leren kennen.
Wat kan ik wel nog en hoe kan ik mijzelf verbeteren.
.
Wat heb ik voor mezelf gedaan……
Ik schrijf mijn gedachten op, om alles eens op een rijtje te zetten.
Zodat ik het op een later tijdstip kan terug lezen.
Soms ben ik duizelig en mijn evenwicht is zoek.
Mijn uithoudingsvermogen is niet goed meer inwerking.
Mijn hersenen raken oververmoeid zo ook mijn lichaam.
Ik heb veel meer rust nodig dan voorheen.
Het is erg moeilijk en vermoeiend voor mijn hersenen om te denken, te reageren te onthouden, verwerken en los te laten. Soms draaien mijn hersenen overuren.
Vermoeidheid maakt het moeilijk om na te denken.
Ik stuntel met woorden en raak al heen snel mijn tekst kwijt. Wat ik wilde zeggen kan binnen een seconde verdwijnen. Als ik iets opzoek op internet of op een van mijn schrijfwerken kan ik als ik word afgeleid niet meer weten waar ik mee bezig was. Zo frustrerend.
Sommige dagen zijn beter dan andere dagen.
Ik weet nooit van te voren wat morgen voor een dag zal zijn. Dat moet ik afwachten en dan pas een beslissing nemen om iets wel of niet te ondernemen.
Harde geluiden overbelasten mijn hersenen snel, het filtert geluiden niet meer zo als vroeger.
Als meerdere personen tegelijk praten kan het lijken alsof ik niet meer geïnteresseerd ben in het gesprek. Dat komt omdat ik moeite heb om alle lijnen van het gesprek te kunnen volgen.
Het is vermoeiend om geconcentreerd te blijven.
Ik heb soms even een pauze nodig om te bedenken wat ik wilde zeggen of om op dat woord te komen. Dan zie ik de mensen denken, ‘ja komt er nog wat?” Dan zeg ik snel,”wacht even ik weet het wel “. En daarna gaat het wel weer door.
Soms moet ik op mijn eigen tempo werken, bezig zijn en bijkomen.
Heb een beetje meer geduld met mij als ik langzaam op gang kom.
Mijn geheugen heeft soms startproblemen en mijn lichaam ook. Ik moet veel in mijn geheugen opslaan en soms weet ik niet meer waar ik het opgeslagen heb.
.
Door mijn hersenletsel kan ik soms overgevoelig lijken, emotioneler zijn, dood moe zijn, uitgeput en geen energie meer hebben. Dan lijkt het misschien alsof ik niet geïnteresseerd in je ben, maar dat is niet zo. De restverschijnselen overheersen de ene dag meer dan een goeiedag.
Soms met minimale inspanning en soms duurt het veel langer om weer energie op te bouwen. Dan zoek ik de stilte om mij heen op. Dat doet mijn lichaam en geest goed. Dat kalmeert mij.
Het is een grillig patroon dat N.A.H. Het is dus niet altijd wat het lijkt.
Mensen horen dit te weten om misverstanden te voorkomen. Er is nog zoveel onbegrip over N.A.H.
Ik zeg het vaak genoeg, “Informatie geeft inzicht en inzicht geeft begrip en dat willen wij allemaal.
Ik wens iedereen begrip en geduld voor iedere ander mens N.A.H of niet.
Dank voor het beluisteren en lezen.
Mijn naam is Lieky van der Velden