Lieky van der Velden in gesprek met Mary-Anne Gitsmans
Ik heb nu een gesprek met Mary-Anne Gitmans
Mary-Anne zag mijn oproepje op mijn besloten Facebook pagina.
- Wie is Mary-Anne Gitmans?
- ANTWOORDT: Ik ben een vrouw van 62,
Ik had een droombaan. Uitvaart-conculente. Deze baan moest ik opgeven door mijn herseninfarct….
- Wat is jou overkomen?
ANTWOORDT:…Ik heb 20 jaar geleden een herseninfarct gehad aan de linkerkant. Na 6 jaar nog een iets meer naar boven aan de rechterkant.……………..
………….
- Heb jij hulp en of revalidatie gehad.
Antwoordt Ja, Ik ben opgenomen eerst 7 weken in het ziekenhuis. Daarna 9 maanden in het revalidatiecentrum Hoensbroek, Ik kreeg daar niet de revalidatie aangeboden die ik voor ogen had en ben zelf op zoek gegaan. Hierdoor heb ik fantastische mensen ontmoet die mij gebracht hebben waar ik nu sta.……………….
4 . Hoe ga jij hiermee om?
Antwoordt……Ik vind het nog steeds erg lastig, Gelukkig ben ik optimistisch ingesteld en kan ik steeds weer naar andere doelstellingen werken,…Dat maakt mijn leven interssant.………..
Ik wil het graag met jou hebben over rouwen en levend verlies.
Jij geeft aan dat het een belangrijk thema is en dat het zeker meer besproken moet worden.
5 . Mijn vraag aan jou is, hoe heb jij gemerkt dat het echt rouwen was?
Antwoordt: Rouwen om het verlies van je eigen IK Het is rauwe rouw die van de ene op de andere seconde je leven 180 draait,
Ik heb afscheid moeten nemen van mijn heerlijke drukke leven, mijn geweldige baan waarin ik me voelde als een vis in het water, collega’s, families, hoe het was.
Zelfs als moeder van onze twee dochters ben ik veranderd en niet te vergeten als echtgenoot, Ik heb geluk met een man uit duizende die mij steunt maar me ook in mijn waarde laat.
- Hoe heb jij dit levend verlies ervaren?
Antwoordt: Als een barst in een glasplaat. Als zwart wit in een regenboog van kleuren, Ik baal er nog elke dag van dat als ik op sta smorgens met been niet doet wat ik wil, ik moeite heb met overeind komen, niet op blote voeten lopen, niet staand douchen, Het lijken een paar onschuldige voorbeelden maar bij alles moeten nadenken in wat je doet maakt mijn leven niet gemakkelijk.
- Waar heb jij de meeste moeite mee?
Antwoordt: Het meest e heb ik moeite met mensen die zeggen dat ik geluk heb gehad. Zij weten niet wat ze zeggen. Ik worstel elke dag, Ik zeg ook vaker dat ik best wel wil ruilen.
- Zijn er positieve kanten die in jouw leven met NAH plaatsvinden?
9 .Wat vind jij waar het ontbreekt aan kennis over rouwen en verlies.
Ik denk, nee ik weet dat men in algemeenheid niet zien dat NAH een groot rouwproces is. Elke dag opnieuw, Natuurlijk heb je overwinningen, maar ik weet nog goed dat ik een leven heb waarin ik alles kon wat ik wilde, Dat is nu een ander verhaal. Steeds nadenken vin ik erg moeilijk over alles wat ik doe,
- Wat zou er volgens jou moet zijn aan informatie over levend verlies?
Ik vind zo wie zo dat NAH veel meer onder de aandacht moet worden gebracht. Zeker informatie over de enorme moeheid, ht niet meer kunnen wat was, het nadenken over bewgingen, etc
- Heb je een tip voor mensen zonder NAH?
Never never never give up
Kort en krachtig
- Vind jij het ook belangrijk dat er een mogelijk moet komen voor die lotgenoten die hieraan willen gaan werken?
Antwoordt: Voor veel nensen zal dit werken, Ik heb me altijd gemeten met de mens zonder NAH. Dat werkte voor mij, Ik wilde niet geconfronteerd worden met de verhalen van anderen.
- Sta jij er voor open om
Antwoordt: Dat vind ik moeilijk te beantwoorden. Omdatik een hekel heb aan praatgroepen waarvan ik zelf onderdeel ben, Ik zu wel als spreker kunnen functioneren.
- Hoe is het nu met je Mary-Anne?
Antwoordt: Ik heb een enorme voortuitgang gemaakt, Ik loop niet meer op aangepaste schoenen die een doorn in mijn oog waren, maar wel veilig.
Ik beheers beter mijn grenzen. Maar nog steeds heb ik veel moeite met de bepaalde afhankelijkheid die je blijft houden, Simpel voorbeeld, Ik heb nog nooit met een van mijn kleinkinderen trots achter de kinderwagen een wandeling kunnen maken, Lopen blijft best een probleem,
15: is er nog iets wat je ons nog graag zou willen vertellen?
Antwoordt:
Ja. Wat mij altijd gehekeld heeft is dat de revalidatie vaak veralgemeniseerd wordt terwijl iedere individu anders is, qua aandoening, uitval, doelstellingen en niet in het minste om het karakter. Revalidatie moet veel meer op maat worden aangereikt, Niet meteen aangepaste schoenen en rolstoel want dat is veilig….. ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Bedoel je van mensen tot mens ? en niet van letsel tot letsel?
ANTWOORDT
Dan wil ik je hartelijk danken voor dit gesprek.
Dag Mary-Anne Gitsmans