Komt mijn eigen IK nog ooit terug.
Komt mijn eigen IK nog ooit terug?
Helaas krijg ik geregeld de vraag, “ Word ik wel weer zo als zoals ik voorheen was?”
Met een wanhopige blik in de ogen kijken ze mij aan, hopend op een geruststellend antwoord.
(als of ik zou kunnen beloven !! Ja, het komt goed……….
Helaas, ik moet je teleurstellen.
Het is wat het is en daar moten wij het meedoen.
Maar als je er het beste uithaalt is er mee te leven.
Ik ben er van overtuigd, als je iets niet begrijpt is het moeilijk te accepteren, als je niet kan accepteren is het net zo moeilijk voor je om hiermee om te gaan en je verder te ontwikkelen.
Mensen die verder willen dan ze al bereikt hebben, gaan beter met hun situatie om.
Het leeft een stuk makkelijker.
Sommige hebben daar vrede mee en anderen kunnen er niet mee omgaan.
En blijven mensen ook hangen in de situatie waarin ze zitten.
Mensen die in een slachtofferrol zitten hebben het moeilijker om veranderingen in hun situatie te brengen, omdat ze makkelijker kunnen accepteren dat ze een slachtoffer zijn. Nou dan heb je al een keuze gemaakt en daar moet je het dan ook mee doen.
Niemand anders kan je een slachtofferrol geven als jij dat niet zou willen.
Soms zijn het schrijnende verhalen waarvan ze ook nog overtuigd zijn dat die ander het schuld is dat ze nu een rot leven hebben. Of dat ze denken ,”ik kan er niets aan doen, ik heb hersenletsel” Jij moet het begrijpen dat ik niet meer IK ben, “ Ja, mijn vrouw/man die maakt mij het leven zuur” Of mijn damar IK heb de kids nog thuis,……of,mijn ouders….., mijn familie…., de buren……, op het werk, of mijn verleden, zo kan ik nog wel effe doorgaan…………..
Ik kan je wel vertellen, hoe ben ik hiermee omgegaan. En dan hoop ik dat je iets aan mijn bericht hebben. Dat je er inzicht uit kan halen. Van inzicht komt begrip en als je iets begrijpt kan je het benoemen en een plaats geven. Hopelijk ook nog accepteren. Maar dat is niet vanzelfsprekend.
Ik kijk altijd naar wat kan ik wel.
Wat kan ik nog aan mijzelf verbeteren.
Wat kan ik in deze situatie doen.
Dat wil ik zo doen, om het voor mijzelf makkelijker te maken, maar dat doe ik ook voor mijn man en mijn gezin. Tenslotte moeten hun het met mij doen. Het is aanpassen, nemen en geven.
Belangrijk is dat jijzelf heel goed weet/begrijpt dat je zelf veel kan doen om veranderingen in je leven te brengen en ook veel kan doorgeven/uitleggen aan je naasten. Ook hun willen inzicht en begrip om beter met jou om te gaan. Belangrijk vind ik praat met ze op een liefdevollen, volwassen manier.
Met strijd bekijk je alleen meer strijd dat leid je niet naar begrip. Dat doen meestal die mensen die in een slachtofferrol zitten en zichzelf niet eens willen/kunnen begrijpen.
De vraag was, “Komt mijn eigen IK nog ooit terug?”
Waarschijnlijk niet, maar het kan WEL anders.
Kijk naar wat je nu kan en wat je hebt.
Wat je wilt behouden.
Wil je het samen beter hebben, zorg dat jij en de anderen kan begrijpen wat er met je is.
Zoek naar, hoe je veranderingen in je/jullie leven kan brengen.
Begrijp dat jij wel kanker hebt/gehad, maar je BENT niet DE kanker.