Ik onderzoek wat ik voel.
Ik probeer te onderzoeken wat ik voel, wanneer en waardoor ik uit mijn evenwicht raak. Dat iets brengt een bepaalde vibratie met zich mee. Je zou het kunnen vergelijken met het gooien van een steentje in stil water. Je ziet dan uitdijende ringen verschijnen, waardoor een vibratie wordt weergeven. En het duurt een tijdje voor het water weer helemaal rustig is geworden. Zo lijkt het ook bij mij. Het is alsof alles versterkt is. Kleine pijntjes zijn versterkt, het gehoor is versterkt, holler zou ik zeggen vooral irritanter. Ook de ruis in mijn hoofd is luider en indringender. Ik word nerveuzer en schrikachtiger. De schrik voel ik van binnen en komt als een schok naar buiten. Ik voel dat het een vibrerende beweging is, toch zit ik stil; het gebeurt alleen innerlijk in mijn hele lichaam en in mijn hoofd.Dat gevoel kan weer leiden tot negatieve gedachten, onzekerheid en angst. Dat zorgt er voor dat ik me weer onveilig voel. Soms gaat dat door en door en ik weet niet hoelang ik dit zal blijven voelen of dat het weer rustiger wordt en ik even weer op adem kan komen.
Ik heb mijzelf geleerd, als ik mij zo voel dat vooral stilte mij goed doet. Ik zonder mij af en zoek de stilte op. Maak mij niet uit of dat thuis is of onder het wandelen in de natuur of in een kapel. Dat was mijn medicijn. Soms bleef ik er uren zitten. Gewoon niets doen niets denken. Dat was een fijn gevoel. Dat gaf mij rust. Door deze rust kon ik mijzelf opladen met energie. Zodat ik er weer tegen het alledaagse leven kon. Die stilte zocht ik geregeld op. Probeer het eens uit of het voor jullie ook een goed gevoel is.
Ik wilde onderzoeken en vastleggen wat er zoal met mij gebeurt en hoe het voelt.