Voortdurende veranderingen 

Het is een proces van voortdurende veranderingen maar net niet genoeg.  De eerste tijd van je hersenletsel ben je in de war. Wat is mij overkomen? Je hebt meer rust nodig en die moet je ook toe laten. Na een tijd: merkt je verbeteringen. Dan komt de tijd dat je teveel gaat ondernemen. En dan ga je merken: zo werkt het toch ook niet. Je hebt dan het gevoel je komt niet verder vooruit. Maar dat is wel wat jij wilt. Je raakt gefrustreerd en teleurgesteld in je vorderingen. Je hebt er genoeg van en wil nu dat het overgaat. 

Maar zo werkt het niet. Het is ook zo dat er in de eerste tijd veranderingen zijn en verbeteringen. Later veranderen die veranderingen weer. Je kijkt natuurlijk steeds meer uit naar verbeteringen en dan gaat je opvallen dat er andere dingen zijn bijgekomen. Dat is de grootste herkenning voor ons lotgenoten. Jij gaat steeds meer op- merken. bv. dat er kleine terugvallen zijn, waarvan jij had gedacht die zijn over en weg. Maar bij moeheid treden die weer op. En omdat je steeds meer gaat doen, ben je ook weer vaker moe terwijl jij dat niet wilt. Dat je dingen uit de handen laat vallen, en dat komt omdat we toch stilletjes steeds iets sneller zijn geworden, richting het oude patroon. Maar die ligt in deuk. Nu is het leren om tussen de regels door jouw beperkingen steeds beter te leren kennen. Ontdekken, noteren en doorgaan. Maar rust en aanpassen zal vanaf nu bij je dagelijks-leven horen. Als jij beseft dat het nooit meer wordt zoals het was en weet dat jij jouw beperkingen beter serieus kan nemen en jij je moet aanpassen, leeft het een stuk makkelijker. 

Hou het voor jezelf eens in de gaten zodat je sneller de symptomen herkent. Jij kan je dan ook sneller in evenwicht brengen. 

Lieky Van der Velden

https://lotgenotencentrum.nl/over-het-boek-nah-niet-aangeboren-hersenletsel-het-is-niet-wat-het-lijkt/