WIST JIJ DAT IK……..
Dat ik goede dagen en slechte dagen heb?
Dat ik sommige dagen heb dat ik te moe ben om ook maar iets te
doen, waarvan aan de buitenkant inderdaad niets aan mij is te zien?
Ik weet nooit wat voor dag ik zal hebben. Niet één dag is hetzelfde.
Als ik mij goed voel doe ik meer. De dagen erna is het totaal anders.
Daarom kan ik nooit vooruit zeggen wanneer ik mij goed voel om bv
met anderen iets af te spreken om iets te ondernemen. Ik moet altijd
“misschien” zeggen.
*Wist jij dat………
Dat ik eigenlijk veel meer rust nodig heb dan voorheen?
Mijn hersenen raken oververmoeid. Ik ben dan geprikkeld, gefrustreerd en krijg een kort lontje. Als ik overgevoelig ben, kan dit een gevolg zijn van overbelasting, dan
ben ik veel emotioneler. Geconcentreerd bezig te zijn is erg vermoeiend voor mij, bezig te zijn met denken, verwerken, iets opzoeken, proberen te onthouden en te reageren. Onder menigten te zijn, drukte om mij heen en mensen die door elkaar praten, geschreeuw, harde muziek; ze overbelasten mijn hersenen erg snel, ze filteren geluiden niet meer automatisch zoals ze het wel gewend waren te doen.
Als ik moe ben wordt het denken nog moeilijker. Dat frustreert mij enorm.
En het woord uithoudingsvermogen ken ik niet meer.
Denk niet, als je niets aan mij ziet dat alles oké is. Want restverschijnselen die blijven en gaan niet meer weg. Dat is natuurlijk frustrerend. Want ik wil zo graag.
Anderen mensen verwachten dat ik nog precies zo ben als ik vroeger was. Maar schijn bedriegt. Voor andere mensen is dit onduidelijk en dat geeft onbegrip en onbegrip geeft misverstanden. Ik geef graag meer inzicht, zodat er meer begrip komt.
Het zou toch fijn als……….
Het is toch een fijn gevoel als je begrepen wordt, als je het gevoel krijgt dat er rekening met je gehouden wordt. Dat je merkt dat de mensen niet vergeten zijn wat jij ze al eerder over je restverschijnselen hebt verteld.
Ik ben mens en heb gebreken waardoor ik niet normaal kan functioneren zoals ik voorheen deed en nu nog graag zou willen.