Verwerkingsproces.
Meestal ga je vlak na het krijgen van een diagnose, of het ervaren van elke andere traumatische gebeurtenis, over op de automatische pi- loot. Ik heb dat zelf ook zo ervaren.
Het lijkt wel alsof je alleen gericht bent op bijvoorbeeld “en hoe nu verder?” En dat je erg je best doet om vooral alles als vanouds te doen. Soms is het een handelen zonder echt te voelen of te denken. Vooral niet te veel denken en ook niet te ver vooruit kijken. Sommige horror-scenario’s in je gedachten zijn erger dan achteraf zal blijken. Emoties etc. worden dan ook niet echt toegelaten, je wilt geen zwakte laten zien. Je bent bang om je daarin te verliezen en je dan machte- loos te voelen.
Dit is een automatische reactie om ervoor te zorgen dat je de situatie zo goed mogelijk doorkomt. Een soort zelfbescherming. Zo heb ik het ervaren. Mij heeft het geholpen om op deze manier alles een plaats te kunnen geven. Zodat ik kon berusten in de situatie, het is niet anders.
Wij vertelden de eerste paar maanden niemand (behalve directe fa- milie) wat er met ons aan de hand was. Die keuze hebben wij bewust zo gemaakt, met de geruststelling inmiddels dan ook te weten wat ons te wachten zou staan en hoe het verder zou gaan. Voor ons heeft dat goed gewerkt. Wij voelden ons dan ook iets sterker aan, om de vragen te beantwoorden of de soms vreemde reacties van de mensen te bekijken wat ze nu eigenlijk bedoelden met hun opmerking. Of de gruwelverhalen van andere mensen die ze kennen, die je spontaan opgedrongen krijgt, omdat sommigen niet weten hoe ze moeten reageren op je verhaal. Soms help het om erover te praten en soms kun je het beter laten.
Je omgeving speelt een belangrijke rol bij het proces van verwerking. Wij hebben gemerkt dat de meeste mensen toch wel bang zijn voor ons/jouw verhaal, omdat ze niet weten wat jij allemaal wilt vertellen. Tenslotte kan het iedereen overkomen. Dat is een eng gevoel waar men liever niet aan wil denken.
Ik adviseer graag andere mensen. Je hoeft niet meteen te reageren als iemand je zijn/haar verhaal heeft verteld. Geef hem/haar het gevoel dat je luistert naar hetgeen men vertelt. Laat gruwelverhalen van hoe erg het is bij iemand anders achterwege. Daar zit niemand op te wachten. Door alleen maar even de aandacht te schenken en een luisterend oor te bieden doe je al meer dan genoeg. Dat zal de persoon in jou waarderen. Ik hoop hiermee een beetje inzicht te ge- ven hoe het bij sommige mensen kan overkomen.