Hoe is het met je.
Hoe is het met je? wordt het jouw ook wel eens gevraagd ?
Heb je ook wel eens zulke reacties gehad?
“ Ik ben ook wel eens moe”
Je ziet er toch goed uit of ben je nu nog niet de oude?”
Volgens mij ben jij er te veel mee bezig.
Of, het zit tussen je oren.
Of, nou nou, er zijn gevallen die erger zijn als bij jou.
Of laat je niet zo hangen, jij doet ook liever niks, ga er eens op uit.
Laat je niet zo hangen.
Het is toch allang achter de rug….en..en…..en.
Een kleine greep uit de grote hoeveelheid vooroordelen en misvattingen die er over deze ziekte bestaan. Deze ziekte kan zowel zichtbare als niet zichtbare gevolgen hebben. Ook al zie je ze niet, kunnen de onzichtbare beperkingen, restverschijnselen vaak een enorme impact hebben op het dagelijks leven. Maar helaas wordt daar vaak door de buitenwereld aan voorbij gegaan. Er lijkt namelijk op het eerste gezicht soms zo weinig aan de hand. Soms wordt er dus geoordeeld uit onwetendheid. Informatie zorgt voor meer inzicht in en begrip voor( ziek )zijn.
Ook sommige reactie’s;
“ Ik voel mij zo moe, futloos, depri en heb nauwelijks energie”
Sommige mensen zijn ook bang een gesprek met je aan te gaan, omdat ze niet echt weten wat ga je vertellen over je ziekte. En als je er zelf niets mee te maken hebt gehad, kan je ook niet weten wat zijn restverschijnselen, overprikkelingen en andere nare bijwerkingen voor je zijn en je leven dusdanig beïnvloeden.
Ieder ervaart het op zijn eigen manier. Sommige gedragen zich of er niets aan de hand is. Bij sommige werkt dit het beste om ermee om te gaan.
Er zijn ook lotgenoten die zitten uitgezakt op de bank en komen maar niet vooruit. Er wordt dan 1 keer, 2 keer of misschien ook nog 3 keer aan je gevraagd, “hoe is het nu met je?” Komt dan een stortvloed over ze heen, is het daarna afgelopen met de aandacht en wordt niets meer aan je gevraagd.
Daar hebben mensen geen trek in.
Dan wordt je liever gemeden en jij vraagt je af, waarom gedragen mensen zich zo tegenover jou? Vergeet niet, niet weten en geen inzicht hebben in hetgeen jij meemaakt kan afschrikkend zijn voor iemand anders.
Ik hoop dat je kracht kan putten uit de ervaringen en feedback van andere lotgenoten. Zij weten immers hoe het voelt,hebben begrip en geven een luisterend oor. Weten dat het vallen en ook weer opstaan is.
Soms, is gewoon even luisteren of van je afschrijven alles dat nodig is.
Lieky van der Velden