Restverschijnselen.
(Ik geef een voorbeeld hoe de restverschijnselen voor mij zijn, om een beeld te geven wat restverschijnselen zijn en hoe ze je kunnen belasten. Ik heb gemerkt dat de restverschijnselen zowel voor volwassenen als voor kinderen overeen komen.)
Met een herseninfarct/bloeding heb je ook restverschijnselen. Het is bij sommigen niet te zien. Maar dat wil niet zeggen dat ze nergens last van hebben. Niet iedereen kan het goed uitleggen en wil of kan er over praten. Andere mensen willen juist weten wat iemand voelt als hij/zij last heeft van restverschijnselen.
Als de mensen om ons heen NIET weten wat het is waar je last van hebt, is het moeilijk voor ze om dat te begrijpen.
De beschadiging die is gemaakt, blijft. Restverschijnselen zijn hele nare bijverschijnselen waar je mee moet leren leven. Voor de lotge- noten zijn de beschrijvingen van deze lasten meestal herkenbaar. Bij de ene meer dan bij de ander, maar allemaal hebben we restver- schijnselen die niet prettig zijn.
Wat zijn mijn restverschijnselen? Vermoeidheid. Als ik erg moe ben is het alsof alles weer terug begint te komen. Het komt regelmatig voor dat ik slechte dagen heb. Dan voel ik dat er iets niet goed is in mijn hoofd en lichaam. Het voelt als een soort druk op mijn hoofd. Het is net geen pijn. De kracht in mijn lichaam is dan maar voor de helft. Het is niet zelden dat dingen uit mijn handen vallen of dat ze ik omstoot, omdat mijn reactie een seconde te laat is. Ik kan niet goed meer nadenken en heb evenwichtsstoornis. Overdag en in de nacht ben ik dan onrustig. Kan mij nergens op concentreren. Ik kan niet goed tv kijken, doordat de beelden voor mijn ogen te snel heen en weer bewegen. Hier word ik duizelig van. Door snel mijn hoofd van rechts naar links te bewegen, voel ik evenwichtsstoornis. Snel op- staan geeft hetzelfde gevoel. Het belet mij om normaal te kunnen functioneren.
Ik ben onrustig, ongeduldig en snel geïrriteerd. Ik kan op internet niet snel dingen uitzoeken of scrollen. Dan draaien mijn hersenen overuren en voelt het alsof ik meedraai. De ondertiteling van een film op tv kan ik niet meer volgen, het geluid is 10x versterkt en irritant en ik schrik veel sneller. Ik voel dat mijn lichaam vaker verstijft van de spanning, vooral mijn kaken en nekspieren. Mijn innerlijk leven is een achtbaan. Soms hebben mijn hersenen kermis. Het is alsof er water in mijn hoofd zit en beweegt. Te veel drukte, te veel lawaai kan ik niet tegen. Mijn tong is een seconde te laat, waardoor ik over mijn eigen woorden struikel. Ik kan niet meer op namen komen en vergeet heel snel wat ik wilde doen of wilde zeggen. Dan erger ik mij.
Mijn energie is weg. Dan ben ik sloom en futloos. Soms een dag, soms meerdere dagen. Er zit niets anders op dan wachten en mijn tijd zien door te komen met rusten en ontspannen. Na een goede nachtrust kom ik weer langzaam bij en later voel ik mij weer beetje bij beetje normaal worden.
Volgende pagina;