Gedicht/Verhaal
Gedicht/verhaal. Geschreven door Lieky op 14 oktober 2017
Wat is mij nu overkomen.
Langzaam maar onherroepelijk is het oordeel geveld.
U heeft borstkanker mevrouw.
Chemotherapie een operatie en bestralingen werd verteld.
Geen twijfels meer mogelijk een lelijk pardon is geboren.
Wat moet ik hier mee. Wat is mij nu overkomen.
Helaas krijg ik geen boekje met gebruiksaanwijzing mee.
En nu? Hoe nu verder? Geen idee.
Ik heb dit nog nooit meegemaakt.
Misschien valt het allemaal wel mee.
Dagen en weken gaan voorbij.
Er komen steeds meer onderzoekingen bij.
Iedere week ziekenhuis in, ziekenhuis uit.
Eenkeer had ik 9 afspraken in 2 weken tijd.
Wat is mij nu overkomen.
Met welke maat moet ik dit meten.
Natuurlijk ben ik bang en strijdlustig geweest.
Rust en positiviteit was ver te zoeken.
Maar, wat heb ik laten liggen.
Wist ook niet meer waar te beginnen met zoeken.
Ik vind er niks meer aan.
Voel mij verdrietig en verwart.
Vraag mij af, wat is mij aangedaan.
Tja, langzaam komt het besef.
Hier moet ik toch echt zelf doorheen.
Ik heb geen weet, waar gaat dit heen.
Opeens gaat het snel.
Werd erg ziek en ga snel achteruit.
8 kg in enkele weken kwijt.
Kon niets meer binnen krijgen.
Het kwam van voren en van achter er weer uit.
Voel mij erg zwak en denk ik kan niet meer.
Ik wil niet meer. Het is over en uit.
Niet alleen mijn geest werkt niet mee,
Mijn lichaam laat mij nu ook in de steek.
Ik sta er nu helemaal alleen voor.
Angst en verwardheid, overheersen mij zo.
Weet niet meer wat voor mijzelf te doen.
Wanhopig kijk ik toe.
Het is een vreselijk rot gevoel.
Mijn leven glijd aan mij voorbij.
Zo hoort het leven toch niet te zijn.
Ik geef mij over aan deze hevige strijd.
Ik laat het maar over mij heen komen.
Kan er nu toch niet eerder van af komen.
In een rust moment kon ik weer helder denken.
Langzaam kom ik overeind.
Wil geen mooie momenten verspillen.
Weet nog niet hoe te beginnen.
Neem een moment mijzelf in mijn armen.
Kom op meid, het is geen verloren strijd.
Het gevecht om mijzelf te redden is in werking gezet.
Ik pak mijn rust want dat is mijn geschenk.
Niemand anders kan dit voor mij doen.
Dit moet ik toch echt zelf doen.
Ik ben geen slachtoffer, maar wil weer een vechter zijn.
Genieten van de dagen die goed zijn.
Ook al kom ik steeds weer bij af.
Toch is er ook een kracht.
Nu pas vraag ik mij af. Wat is mij nu overkomen.
Geschreven door Lieky van der Velden. 14 oktober 2017