Alle indrukken komen tegelijk binnen
Door mijn hersenletsel, heb ik geen automatische filter meer.
Alle indrukken komen bij mij tegelijk naar binnen.
Ik heb dit bericht ingesproken. Klik op de link om te luisteren.
Misschien herken je dit.
Ik beschrijf nu mijn gevoelens, indrukken wat er zoal gebeurde tijden een leuk uitje.
Alle indrukken komen bij mij tegelijk naar binnen.
Ik geef een voorbeeld.
Ik zit met mijn man en een echtpaar in een bistro met een kopje koffie en Limburgse vla. Soms werd er door elkaar gesproken. Tussen de gesprekken door hoorde ik ook alle achtergrond-geluiden. Terwijl ik daar helemaal niet bewust op lette.
Maar toch, ik nam ze waar. Ik nam ze in mij op.
De radio stond niet echt hard maar ik hoorde het wel. Het koffieapparaat domineerde ergens op de achtergrond. Ieder auto die langs kwam, hoorde ik. Ik hoorde de bande over het grindpad van de oprit en de autodeuren die dicht klapten hoorde ik waarschijnlijk als enige aan tafel.
Een vliegtuig kwam over. De hond van de buren hoor ik blaffen. Klanten en bezoekers die komen en gaan. Stoelen schuiven. Een gezellig belletje als de deur open en dicht ging.
Ik vergat door al die drukte steeds wat ik aan het vertellen was of wilde vertellen. Iemand was druk begonnen met de bladzuiger. Ik vond het maar een herrie.
Al die geluiden, bewegende beelden en indrukken kwamen tegelijk bij mij binnen.
Luisteren en bewegende beelden op de achtergrond zijn triggers. Zelfs het geluid van het kopje koffie die werd terug gezet op het schoteltje.
Ik probeerde mij steeds te concentreren om het gesprek te kunnen blijven volgen. Dat gaat echt niet vanzelf en kost mij energie. Mijn hoofd voelde al vreemd aan. Ik raakte een beetje gefrustreerd, maar wilde dit niet laten merken. Kon de gesprekken ook niet meer volgen. Ik was bang dat ik ongeïnteresseerd over zou komen bij het gezelschap.
Alle indrukken van buitenaf komen ook gelijktijdig binnen. Alles wat beweegt en het geroezemoes is te voelen te merken. Het beïnvloed mijn gestel mijn zenuwen mijn gedachten mijn energie, mijn
gevoelens, de emoties, het stressgevoel door mijn hele lichaam.
Niets is meer gefilterd.
Dit zijn mijn ervaringen bij een gezellige bijeenkomst buitenshuis.
Het was voor mij tijd naar huis te gaan want ik was vol van drukte en emoties, maar leeg van energie. Daarna was ik helemaal uitgeblust.
Is dit herkenbaar voor je?
Na een goede nachtrust kom ik langzaam weer bij.
Realiseren gezonde mensen zich dit wel?
Hoe dit aan voelt voor iemand met hersenletsel. Welk impact het heeft op ons leven.
Ik denk het niet.
Ik beschrijf nu mijn gevoelens, indrukken wat er zoal gebeurde tijden een leuk uitje.
Alle indrukken komen bij mij tegelijk naar binnen.
Ik geef een voorbeeld.
Ik zit met mijn man en een echtpaar in een bistro met een kopje koffie en Limburgse vla. Soms werd er door elkaar gesproken. Tussen de gesprekken door hoorde ik ook alle achtergrond-geluiden. Terwijl ik daar helemaal niet bewust op lette.
Maar toch, ik nam ze waar. Ik nam ze in mij op.
De radio stond niet echt hard maar ik hoorde het wel. Het koffieapparaat domineerde ergens op de achtergrond. Ieder auto die langs kwam, hoorde ik. Ik hoorde de bande over het grindpad van de oprit en de autodeuren die dicht klapten hoorde ik waarschijnlijk als enige aan tafel.
Een vliegtuig kwam over. De hond van de buren hoor ik blaffen. Klanten en bezoekers die komen en gaan. Stoelen schuiven. Een gezellig belletje als de deur open en dicht ging.
Ik vergat door al die drukte steeds wat ik aan het vertellen was of wilde vertellen. Iemand was druk begonnen met de bladzuiger. Ik vond het maar een herrie.
Al die geluiden, bewegende beelden en indrukken kwamen tegelijk bij mij binnen.
Luisteren en bewegende beelden op de achtergrond zijn triggers. Zelfs het geluid van het kopje koffie die werd terug gezet op het schoteltje.
Ik probeerde mij steeds te concentreren om het gesprek te kunnen blijven volgen. Dat gaat echt niet vanzelf en kost mij energie. Mijn hoofd voelde al vreemd aan. Ik raakte een beetje gefrustreerd, maar wilde dit niet laten merken. Kon de gesprekken ook niet meer volgen. Ik was bang dat ik ongeïnteresseerd over zou komen bij het gezelschap.
Alle indrukken van buitenaf komen ook gelijktijdig binnen. Alles wat beweegt en het geroezemoes is te voelen te merken. Het beïnvloed mijn gestel mijn zenuwen mijn gedachten mijn energie, mijn
gevoelens, de emoties, het stressgevoel door mijn hele lichaam.
Niets is meer gefilterd.
Dit zijn mijn ervaringen bij een gezellige bijeenkomst buitenshuis.
Het was voor mij tijd naar huis te gaan want ik was vol van drukte en emoties, maar leeg van energie. Daarna was ik helemaal uitgeblust.
Is dit herkenbaar voor je?
Na een goede nachtrust kom ik langzaam weer bij.
Realiseren gezonde mensen zich dit wel?
Hoe dit aan voelt voor iemand met hersenletsel. Welk impact het heeft op ons leven.
Ik denk het niet.
Lieky van der Velden