Afscheid nemen.
Afscheidnemen wie kent het niet.
Je zit eigenlijk nog in een verwerkingsperiode en moet toch paraat zijn. Veel moet geregeld worden.Dan komt op een gegeven moment toch de klerenkast aan de beurt. De kleren moeten eigenlijk opgeruimd worden. wat een nare taak. Liever niet uitstel is mogelijk maar ooit kom je er toch voor te staan. Nu was het zover de kleren van Pa uit de kast behalen. Ik keek er enorm tegen op. Een diepe zucht en de kleren kast gaat open. Het eerste dat mij opvalt is zijn winterjas. Tja, mijn ogen vullen zich met tranen, stilletjes lopen mijn warme tranen langs mijn wangen. Een vreemd gevoel overweldigd mij. Ik laat mijn emoties toe, niemand die het ziet………..Het volgende dat ik eruit haalde was zijn ochtends. ik rook eraan…..de geur herinnerde mij aan vroeger. Ik had eventjes het gevoel heel kort bij hem te zijn. Ik dacht nog dit wil je toch zeker niet kwijt. Zomaar in een vuilniszak stoppen en weg doen. Kon ik hem nog maar 1 keer vasthouden en hem zeggen”Pa ik hou van je”
Maar het is te laat. Het kwaad is geschiet, wat overblijft is verdriet. Al zijn kleren liggen nu op zijn bed. Een hele rij met mooie hemden. Al zijn kostuums. Ik rol mij in zijn kleding als een deken om mij heen. Ik dacht kon ik hier maar iets van maken. Zo is het idee bij mij opgekomen zijn kleren nog niet weg te doen.
In het Toon Hermans Huis in Heerlen wist ik dat vrouwen bij elkaar komen. Daar ging ik naar toe met een tas vol kleren.
Samen met 5 vrouwen aan een hele grote tafel. Op tafel staan naaimachines. koffie en thee met koekjes op tafel en een hele boel kleren. Samen naaien met de kleren van overledenen. Zo kan het toch nog bij ons blijven en een 2de leven krijgen.Al de vrouwen waren lotgenoten maar hadden ieder een eigen verhaal. Na dat wij ons aan elkaar hadden voorgesteld kwamen automatisch de levens ervaringen ter spraken. Ondanks een triest afscheid waren het uiteindelijk mooie verhalen. Ik vertelde natuurlijk over Pa. Als eerste begon ik van zijn winterjas een wintertas te maken.
Ik zag een grote denken op tafel liggen en vroeg naar het verhaal. Waar is dit van gemaakt? Van verschillende kleren uit de kast van haar man Jan heeft mevrouw een warme deken gemaakt. Een deken voor om mij heen te slaan als ik het koud heb. En zo omhelst hij mij en warmt mij. Ik had tranen in mijn ogen en vond dit zo’n mooi liefde gebaar. Dit is geweldig !!
Ik vroeg aan een andere jongere vrouw, waar zij mee bezig was. Zij vertelde dat ze haar kind op nog jonge leeftijd had verloren. Al zijn T-Shorts had ze de voorkant uit geknipt. Grote lapjes met een beertje op en een eentje een poesje en vele andere gekleurde lapjes en reepjes stof. Dat zag er zo mooi uit en wat een lief gebaar. Een deken voor haar jongste kind die zijn broertje niet heeft mogen ontmoeten. Wat een geweldig idee. Een andere oudere mevrouw had een poef gemaakt van zijn colbertjasjes en kussens van zijn hemden. Er worden knuffels en hartjes gemaakt van Pyjama’s stoffen die over zijn. Wandkleren en sieraden. 2:00 uurtje 1 keer in de maand. Het was een fijn gevoel.
In het Toon Hermans huis workshops troostobjecten maken.
